تأثیر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح پروتئین SDF-1α، گیرنده آن(CXCR4) وC-Kit در قلب موش‌های صحرایی نر

چکیده   زمینه و هدف: تمرین ورزشی سطوح بافتی سلول­های بنیادی و عوامل فراخوان کننده، این سلول‌ها را در جهت بازسازی و تکثیر سلول‌های قلبی افزایش می­دهد، به هر حال اثر بخشی یک دوره کوتاه مدت تمرین شدید مشخص نشده است. بر همین اساس هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر SDF-1α، گیرنده آن(CXCR4) و C-Kit در بافت قلب موش‌های صحرایی نر بود.   روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 10 سر موش نر 8 هفته­ای ویستار(با وزن 7/8+75/234 گرم) در دو گروه کنترل و تمرین انجام شد. گروه تمرینی دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش انجام دادند. بخش اول شامل سه روز تمرین، روزی دو جلسه و هر جلسه شامل 4 تناوب 2 دقیقه­ای شدید و 3 تناوب آهسته 2 دقیقه­ای بین دو تناوب شدید بود. بخش دوم نیز؛ دو روز تمرین مشابه بخش اول بود، با این تفاوت که شدت تناوب­های شدید و آهسته بیشتر شد. بخش سوم سه روز تمرین به همراه یک تناوب بیشتر و با شدت بخش دوم انجام شد و بالاخره بخش چهارم نیز با یک تناوب بیشتر نسبت به بخش سوم با همان شدت بخش دوم انجام شد. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، موش­ها بی­هوش و پس از جراحی بافت قلب آنها خارج و به سرعت فریز شد. غلظت پروتئین­های SDF-1α، CXCR4 و C-Kit با روش وسترن بلات اندازه­گیری شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل آزمون آماری تی مستقل نشان داد غلظت پروتئین بافتی SDF-1α گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت(038/0p<) ، هم‌چنین غلظت پروتئین CXCR4 گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل (002/0p<) و مقادیر پروتئین C-Kit در بافت قلب گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری وجود داشت(023/0p<) و (05/0p≥).   نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد حتی یک دوره کوتاه مدت تمرین‌های تناوبی شدید می­تواند از طریق تحریک عوامل فراخوان کننده سلول‌های بنیادی موجب تشکیل میوسیت‌های جدید گردد.